In de week waarin de sproeten op mijn vel een voor een wegsmolten, lag ik op het balkon. Sinds mijn appartement georiënteerd is op het zuidwesten, naar het schijnt een kwaliteit die in de sector hoog aangeschreven staat, is er een tijd van het jaar waarin de avondzon alles binnenin rood kleurt, het licht rolt dan over alles, het everzwijn en de vos en de pannenkoekenplant en de opgeknapte tafel en de herinneringen aan de muur.
Op dat balkon dompelde ik mezelf voorzichtig onder, het gebeurde op de bank die ik deze lente had laten overkomen uit het Verre Oosten, vol hoop op avonden met vrienden en wijn op het terras, we zouden luidop de stad bespreken die daar in de diepte aan onze voeten lag of anders de buren in het woonblok enkele meters verderop. Het is nu september, de vrienden waren drie maanden lang ruimschoots voorhanden geweest maar de zomer was er amper geraakt, misschien had hij iets dubbel geboekt of was hij gewoon vergeten dat het dit jaar te doen was.
Nu was ik voor het eerst languit op de bank gaan liggen, van daar bestudeerde ik het woonblok aan de overkant, tientallen hokjes en honderden levens die een architect in de jaren zeventig bovenop elkaar had gestapeld op wiskundige wijze. De kans was niet onbestaande dat ook daar iemand vanavond op een te lang werkloze bank was gaan liggen, het had zomaar gekund, we hadden ervaringen kunnen uitwisselen en wie weet zelfs een inlevingsreis ondernemen naar elkaars balkon.
Toch gebeurde dat niet, op de balkonbank lag ik deze nazomeravond met een natte vinger de sproeten van mijn buik te wrijven, de laatste resten van de shakshuka die ik gemaakt had, de lekkerste tot nu toe, niemand anders had het geproefd, het was een beetje zonde maar meer ook niet, het was een beetje eenzaamheid maar ook niet minder. Toen stond ik op, ik stelde vast dat de sproeten weg waren en dat ook ik nu helemaal rood gekleurd was.
Zalig dat je eindelijk kon genieten van je bank op het balkon! En nodig mij maar eens uit om dat gerecht-met-de-onuitspreekbare-naam bij jou te komen proeven, nog nooit van gehoord en dus ook een gat in mijn cultuur... Ik zal dan wat zonnecrème meebrengen ;)