Vrijdag 30 juni: Verschijning
In de week waarin de avonden nooit langer waren, kleurde de lucht paars. Zoals na elke late shift liep ik naar de rand van het grasveld voor het bedrijf, ik tuurde door de schemering heen naar de plek met de zendschotels, daar waar ik ooit voor het eerst de VRT-vos zag. Het werd toen mijn allereerste Instagramfoto met mijn allereerste smartphone, het was een instapmodel, de beeldkwaliteit was nog niet wat ze nu is, je ziet de vos amper zitten.
Tien jaar later is het een gewoonte geworden, misschien zelfs een ritueel, ik loop elke late avond naar de rand van hetzelfde grasveld, ik heb nu een betere telefoon met een scherpere lens, de vos zit er nooit meer.
Toch blijf ik hopen op een verschijning. De avond voordien was er al zoiets gebeurd, een man met een flexfit-pet was opgestapt op de metro, monotoon was hij een boodschap van verlossing beginnen aflezen van zijn smartphone, uitgebreid verklaarde hij wat niet te verklaren valt. Wist u wel dat Jezus aan het kruis is gestorven om ons te redden, declameerde hij, Hij ziet alles en reikt iedereen de hand ja zelfs de homoseksuelen. Zelf was hij ooit een drugsverslaafde, hij is er licht op vooruit gegaan, dankzij de Verlosser draagt hij nu sneakers en een jeansshort. Daarna stapte hij af aan Brussel Centraal en loste op in de hoofdstad. Niemand in het metrostel keek op, een kind likte met grote ogen van een bol roze ijs, ze had nog nooit zoiets gezien.
Het had geholpen als er vanavond iets gelijkaardigs was gebeurd. Dat alles bedacht ik terwijl de zomeravond verder sudderde boven mijn hoofd, veel viel er niet te zien, niets méér dan een dertiger in een wit T-shirt onder een paarse lucht, hij had onverklaarbaar veel interesse in satellietschotels en een grasveld.
Wist je dat deze nieuwsbrief ook een boekje wordt? Dit najaar verschijnt een selectie van de beste verhalen van het voorbije jaar bij Fluxenberg. Deze week kreeg ik de cover doorgestuurd van de graficus. Meer nieuws later deze zomer!