Vrijdag 25 augustus: Einde
In de week waarin de dag op een belangwekkende manier eindigde, arriveerde ik in Brussel Centraal. Het is waar, het is geen uitzonderlijke prestatie, ik breng ze nu al 13 jaar lang verschillende keren per week tot een goed einde.
Aan de bushalte kusten twee mensen elkaar alsof het de eerste keer was, ze had haar beide handen om zijn hoofd geslagen, ze leken niet te beseffen dat dit de mooiste tijd van het jaar is en het niettemin maar blijft regenen, enkele meters verder waaide een paraplu kapot en een dakloze las de krant boven de vuilnisbak, misschien wel de economiekatern.
Toch had het alles van een begin, een mens moet zich wel afvragen waar dat naartoe gaat, het einde is immers belangrijk in alles. Dat heb ik niet zelf bedacht, de dag voordien had ik in de lege filmzaal een film herbekeken die ik kende van lang geleden, ik moet er nog vaak aan denken. Blijkbaar is het eigen aan samoerai dat ze zich niet uit het lood lieten slaan door hevige regen, zo weigerden ze pertinent zich tegen de gevels van huizen aan te drukken of de beschutting van dakgoten op te zoeken, ze begrepen dat ze sowieso nat zouden worden tot op hun Japanse onderbroek, ze hadden besloten dat ze hun lot dan maar liever in alle waardigheid droegen.
“The end is important in all things”, besloot de film, mijn MSN-status van twintig jaar geleden werd over de hele breedte van het scherm geprojecteerd en de samoerai stierf te midden van zijn dode duiven.
Ik zal nooit weten hoe het zal aflopen met het koppel aan de bushalte, ik draag mijn lot met waardigheid, wel is me gegund te weten hoe de dag eindigde. Het ging zo, ik nam de trolleybus terug naar het station zoals ik dat al 13 jaar doe, de chauffeur remde liefdevol voor een duif, hij klemde zijn beide handen om het stuur en wachtte tot het beest was overgestoken, daarna zette hij zijn enorme machine opnieuw in beweging. Op de trein liep ik door het gangpad, buiten spoelde het gouden uur over de velden, de enige medereiziger in de wagon had het raampje opengeschoven en hing met zijn gezicht in de zon, hij leek ten volle te beseffen dat dit de mooiste tijd van het jaar was en dat het einde belangrijk is in alles.
Dienstmededeling: de verkoop van de Vrijdagen-bundel loopt als een trein. 110 van de 150 (handgenummerde) exemplaren zijn ondertussen de deur uit. Vraag je je nu af waarom je er in godsnaam nog geen gekocht hebt? Dan kan je er hier eentje bestellen (of je kan gewoon antwoorden op deze mail).