Vrijdag 21 juli: Scheurkalender
In de week waarin ik de verkeerde hogesnelheidstrein op stapte, bekeek de conductrice mijn ticket met een half oog, ze beantwoordde mijn vraag of dit wel de juiste trein was ontkennend, malheureusement non, nooit eerder in de geschiedenis van de mobiliteit trok een trein zo traag op tot 300 kilometer per uur.
In stilte herhaalde ik de mantra die me enkele weken geleden te binnen is gevallen en me sindsdien vergezelt: wat als het gewoon goed is zoals het is, en bij uitbreiding, wat als er niets opgelost hoeft te worden. Ik wandelde de barwagon binnen en aan bijnasupersonische snelheid overviel de rust me opnieuw, ik was misschien niet Boeddha maar het scheelde niet veel, vervolgens kocht ik een blik water van 3 euro.
Ik weet nog precies wanneer die ene zin zich aandiende. Nog op de dag waarop ik de VRT-vos dramatisch had aangeroepen, was hij verschenen, tot driemaal toe zelfs. Tien jaar lang had hij zich niet laten zien en vervolgens drie keer in één week, hij wachtte geduldig tot ik een onderbelicht filmpje had gemaakt in de schemering, misschien vroeg hij zich af of ik er ooit nog naar zou kijken, Youtube staat vol professioneel gefilmde vossen. Toch zei hij wijselijk niets, hij was duidelijk Boeddha niet maar het scheelde niet veel.
Naar het schijnt zijn er ontelbaar veel parallelle universa waarvan er sommige slechts op een haar na verschillen van het onze, we dragen er bijvoorbeeld een ander paar sokken. In een van die universa ben ik een schrijver van pseudofilosofische scheurkalenders in het zuiden van Frankrijk, op de achterkant van 21 juli noteer ik dat de vos er eigenlijk al die tijd was geweest, ik had hem gewoon pas opgemerkt toen ik er de ruimte voor had gelaten.
Terug in het enige juiste universum stapte ik de foute hogesnelheidstrein af. Op een muur in de stationsbuurt van Lyon had een artiest of een activist J'ai besoin d'… et d'… aangeplakt, één A4 per letter, een andere artiest had de zelfstandige naamwoorden weggescheurd, een beetje alsof het een scheurkalender was. In elk geval, we zullen nooit weten waar men in deze stad nood aan heeft en ook niet of hij een Boeddha kent of een auteur van kalenders. Toch heeft al minstens één inwoner hier zich ooit afgevraagd: wat als alles gewoon goed is zoals het is?