Vrijdag 1 september: Regenjas
In de week waarin het te koud was voor de tijd van het jaar, zat een vrouw in een felgele oliejas op magnifieke wijze mistroostig uit het raampje van de bus te staren. Ze had Spaanse trekken en blikte de stad in die al zo vaak als guur is omschreven, misschien stelde ook zij vast dat de regen op de ruiten stond.
Ik vocht tegen de aandrang om haar te vertellen dat het niet nodig was, je weet nooit dat alles uiteindelijk goed komt, je hebt er ook niets aan om die kans vooraf al uit te sluiten, het gaat er in de tussentijd alleen maar harder van regenen. Toch sprak ik haar niet aan, ik heb al te vaak columns gelezen van vrouwelijke schrijvers, ze zijn het beu dat mannen al eeuwenlang van hen eisen dat ze lachen, zelf stel ik al jarenlang vast dat ook ik een man ben.
We stapten af aan dezelfde halte en in gedachten nam ik afscheid van een van de zovele vrouwen waar de wereld van overloopt, volgens recente schattingen gaat het nu al om zo’n 3,5 miljard en alsof dat nog niet genoeg is zouden er tegen 2050 nog eens de helft bij komen. Ik weet niet wat ik aan moet met dat gegeven, zo veel schoonheid krijg je in een mensenleven niet bekeken, zelfs niet vluchtig op een bus in Brussel, er is gewoon geen beginnen aan, een rekensom leert me dat je al snel 110,9 jaar bezig bent, ik denk dat de meesten zich daarom proberen te beperken tot het intensief bekijken van eentje.
Zelf leef ik momenteel met de rem op, verschillende vrouwen in mijn leven merkten dat deze week op, wellicht hebben ze een punt, met de wetten van de statistiek valt niet te onderhandelen. Ondertussen gooide aan de andere kant van de wereld de Spaanse bondsvoorzitter een van zijn voetbalspeelsters over de schouder en kuste een andere vol op de mond, ik stelde vast dat andere mannen op die manier hebben besloten te leven, toch lijkt ook dat me geen levensstijl die tot aanbeveling strekt.
Zo voltrok zich opnieuw een van de weken waarin de wereld me iets diets leek te willen maken zonder dat het alles achteraf nog eens samenvatte, het zou nochtans handig zijn, ik vraag niet meer dan een uitgeprinte powerpointslide met drie bulletpoints die ik in een kartonnen mapje kan stoppen. ‘s Avonds aan de bushalte stapte opnieuw een vrouw op met een gele regenjas, misschien wel dezelfde, ze zag er al iets gelukkiger uit, ik besloot wijselijk om er maar niets van te zeggen.